Mumtoz adabiyot tadqiqida germenevtik usulning o‘rni va taraqqiyot xususiyatlari (adabiyotshunos Rahim Vohidov ilmiy faoliyati misolida

Ushbu dissertatsiya tadqiqoti jahon va oʻzbek adabiyotshunosligida germenevtika usulining oʻrni va taraqqiyot xususiyatlarini, xususan, adabiyotshunos Rahim Vohidovning ilmiy faoliyati misolida oʻrganishga bagʻishlangan. Tadqiqotda Rahim Vohidovning mumtoz adabiyotni oʻrganishda germenevtik metoddan foydalanish mahorati, uning uslubi va ilmiy yondashuvlari tahlil qilingan. Xususan, Alisher Navoiy, Bobur Mirzo kabi buyuk ijodkorlar asarlarini oʻrganishda olimning oʻziga xos yondashuvlari, ilmiy tafakkuri va falsafiy qarashlari ochib berilgan.

Asosiy mavzular

Germenevtika usulining mohiyati va rivojlanishi: Jahon adabiyotshunosligida germenevtik usulning mohiyati, yunon mifologiyasidan boshlanib, ilohiy matnlarni talqin qilishdan badiiy matnlarni tahlil qilishgacha rivojlanganligi, Sharqda tafsir va sharh ilmlari bilan bogʻliqligi va uning XIX asrda alohida fan sifatida shakllanishi yoritilgan.
Rahim Vohidovning adabiyotshunoslik faoliyati va germenevtik metoddan foydalanishi: Adabiyotshunos Rahim Vohidovning mumtoz adabiyot, xususan, Alisher Navoiy va Bobur ijodini oʻrganishda germenevtik metoddan foydalanganligi, uning tahlil va talqin uslubidagi oʻziga xosliklari, ilmiy qarashlari va badiiy matnga yondashuvining oʻziga xos jihatlari chuqur tahlil qilingan. Olimning “Avesto”, “Boburnoma”, “Navoiy va ilohiyot” kabi asarlaridagi ilmiy-tadqiqotlari Germenevtika nuqtai nazaridan koʻrib chiqilgan.
Tadqiqotning ilmiy yangiligi va amaliy ahamiyati: Dissertatsiya mavzusining dolzarbligi, tadqiqotning ilmiy yangiligi (germenevtika terminologiyasining sharqshunoslikdagi oʻziga xosliklari, Rahim Vohidovning ilmiy-tadqiqotlarida germenevtik metodning qoʻllanilishi va mahorati) va amaliy ahamiyati (tadqiqot natijalarining ta'lim jarayonida va ilmiy tadqiqotlarda qoʻllanilishi) asoslab berilgan.