Abdulla Sher she’riyatida an’ana va o’ziga xoslik

Ushbu bitiruv-malakaviy ish Абдулла Шернинг лирик асарларида анъана ва ўзига хослик масалаларини Ҳайнрих Ҳайне ижоди таъсири остида таҳлил қилишга бағишланган. Ишда икки шоир ижодидаги умумийлик ва фарқли жиҳатлар, таржима жараёнидаги муаммолар ва ижодий таъсирлар кўриб чиқилган.

Asosiy mavzular

Лирикада умуминсоний кечинмалар: Лириканинг ўзига хослиги, унинг бошқа адабий турлардан фарқи, жамият ҳаётида тутган ўрни. Лирик қаҳрамоннинг ички дунёси, унинг ҳис-туйғулари ва кечинмаларининг тасвири.
Табиат тасвири ва инсон кечинмалари: Табиатнинг инсон руҳиятига таъсири, табиат ва инсоннинг ўзаро боғлиқлиги. Шоирларнинг табиат манзаралари орқали инсоний кечинмаларни ифода этиш усуллари.
Таржима ва ижодий таъсир муаммолари: Таржима жараёнидаги қийинчиликлар, таржимоннинг ижодий ёндашуви, таржима асарларнинг асл асар билан муносабати. Бир шоир ижодининг бошқа шоирга таъсири, бу таъсирнинг ижодий натижалари.
Характер яратишнинг усул ҳамда воситалари: Лирик асарларда характер яратиш усуллари ва воситалари. Образлилик, тасвирий санъатлар, метафора, ташбеҳ ва бошқа бадиий усулларнинг аҳамияти.
Анъана ва ўзига хослик: Адабиётда анъананинг ўрни ва аҳамияти. Анъаналарни сақлаган ҳолда ўзига хос ижод қилишнинг муҳимлиги. Шоирларнинг анъанавий образларга янгича маъно бериш усуллари.