Tilshunoslikda eponimzatsiya va antroponimizatsiya hodisalari
Ushbu dissertatsiya tadqiqoti "Oʻzbek tili va adabiyoti” mutaxassisligi magistranti Hamidova Shahlo Bahodirovna tomonidan tayyorlangan bo'lib, unda oʻzbek antroponimiyasining shakllanishi, rivojlanishi, leksik-semantik va uslubiy xususiyatlari, jumladan, eponim va antroponimlar motivatsiya hodisalarining talqini, ularning magik, diniy, tarixiylik, orzu-istak, shaxsning jismoniy holati, oʻsimlik va daraxtlar, hayvon va qushlar bilan bogʻliq motivatsiyalari, shuningdek, ularning shakllanish usullari, etnik kelib chiqish, osmon jismlari bilan bogʻliq motivatsiyalari hamda ularning uslubiy xususiyatlari keng qamrovli tadqiq etilgan. Dissertatsiyada antroponimlarning oʻziga xos semantik va uslubiy xususiyatlari, ularning lugʻaviy maʼnosi va tilimiz boyligini yanada boyitishdagi oʻrni tadqiq etiladi.
Asosiy mavzular
- Eponim va antroponimlar lingvistik tadqiqot ob'ekti sifatida: Ushbu bo'limda eponim va antroponimlarning semantik strukturasi, ularning motivatsiya hodisasi talqini, ularning lug'aviy ma'nosi va tilimiz boyligini yanada boyitishdagi oʻrni tadqiq etiladi. Asarlardagi ismlarning oʻziga xos xususiyatlari, ularning lugʻaviy maʼnosi va tilimiz boyligini yanada boyitishdagi oʻrni tadqiq etiladi.
- Antroponimlarning shakllanish usullari: Bu bo'limda antroponimlar turli xil usullar bilan shakllanishi, jumladan, tub va sodda soʻzlardan hosil boʻlgan antroponimlar, yaxlitlangan (soʻz yasalish qolipidan uzoqlashgan) antroponimlar, qoʻshma antroponimlar kabi guruhlarga bo'linib, ularning oʻziga xos xususiyatlari tahlil qilingan.
- Antroponimlarning uslubiy xususiyatlari: Bu bobda antroponimlarning uslubiy xususiyatlari, jumladan, ularning shakllanishida morfemalarning semantik va uslubiy xususiyatlari, ularning oʻziga xos ma'noviy va uslubiy xususiyati atroflicha tadqiq qilingan. Shuningdek, badiiy asarlarda antroponimlarning uslubiy, ya'ni konnotativ ma'nolari ochib berilgan.