The genre of manokib and the problem of a perfect human being.
Ushbu maqolada Alisher Navoiyning "Xamsatul-mutahayyirin", "Holoti Sayyid Hasan Ardasher" va "Holoti Pahlavon Muhammad" asarlari genetik, tarixiy, tizimli va estetik tamoyillar nuqtai nazaridan tahlil qilinadi. Muallif ushbu uch asarning "manokib" janriga mansubligini asoslab, "manokib" janrining o'ziga xos xususiyatlarini mukammal inson g'oyasi bilan bog'liq holda ko'rib chiqadi. Tadqiqotda manbalar, maqol va Alisher Navoiyning o'z izohlariga tayanib, mukammal shaxsning ma'naviy, aqliy va axloqiy jihatlari ochib beriladi. Asarlarda irq, millat, boylik yoki ijtimoiy mavqeyidan qat'iy nazar, har bir insonning dini, ma'naviyati va insoniyligiga hurmat ko'rsatish lozimligi ta'kidlanadi. Mukammal inson deganda ma'rifatli, xulqi go'zal, ma'nan yetuk shaxs tushunilishi, uning shaxsiy kamoloti asosida mukammal inson obrazi yotishi ko'rsatib o'tiladi. Mukammallikka erishish uchun esa o'z taqdirini millati va vatan bilan bog'lagan, yuksak tafakkurli, xulqi pok insonlargina loyiq ekanligi, buning uchun qiyinchiliklarni ham chekish go'zalligi ushbu uch asarda yorqin ifodalangan.